گبرلو: کیارستمی سیاسی نبود

گبرلو نویسنده و منتقد سینما در گفت‌وگو با مثلث از درگذشت عباس کیارستمی گفته است. به گفته او کیارستمی را باید از سه بعد مورد توجه قرار داد که مهمترین آن نسبت او با جامعه ایرانی پس از پیروزی انقلاب است. او گفته منظورش از جامعه ایرانی، آرمانهای انقلابی جامعه پس از انقلاب 57 است

گبرلو به مثلث می‌گوید: «تحلیل من این است که کیارستمی در روزگاری که صنعت سینما بیش از هر چیز داشت وارد فضای سرگرمی سازی میشد و الگوهای تجاری را پیشنهاد میکرد

او معتقد است که « کیارستمی به جای آنکه توسط مخاطبانش تربیت شود و برای خوشآمد آنها فیلم بسازد، سعی کرد مخاطبان خاص خودش را تربیت کند.»

آن چیزی که شما به آن، نسبت کیارستمی با آرمانهای انقلابی جامعه گفتید، دقیقا به چه معناست؟

این بحث مهمی است. کیارستمی در مواجهه با انقلاب ایران یک شخصیت منحصربه فرد است. مشخص است که او بعد از انقلاب، همیشه مستقل عمل کرد و مستقل فیلم ساخت. من از این نظر میگویم که نسبت کیارستمی با انقلاب و جامعه پساانقلابی ایران منحصربه فرد است که در بیش از سه دهه اخیر هیچ یک از این دو یعنی انقلاب و نظام و نه خود کیارستمی مزاحمت خاصی برای یکدیگر ایجاد نکردند. او همیشه در ایران بود و در ایران هم ماند و فیلم ساخت و نمایشگاه برگزار کرد و... یعنی محدودیتی نداشت. البته کیارستمی هم هرگز در مواجهه با آرمانهای انقلاب و مردم شیطنتی نکرد. او مسیر خودش را میرفت و کارهای خودش را میکرد.

البته این درست است که بالاخره از رویه ها و الگوهای انقلاب فاصله زیادی داشت. کسی منکر این نیست اما نگاهش به کشورش و نظامش احترام آمیز بود. منتقد بود و زاویه داشت اما هرگز حرکتی یا جمله ای که آسیبی به اصول انقلاب بزند، از او دیده نشد. میخواهم بگویم جنسش این طور نبود که مثل برخی کارگردانها و فیلمسازها و نویسنده ها و... خودش را در گیر و دار سیاست ببیند. اصلا به این مباحث نزدیک هم نمیشد. فیلمش را میساخت و کار خودش را میکرد. البته گاهی تنشهایی وجود داشت. به ویژه درباره اکران برخی از فیلمهایش اما این تنشها سیاسی نبود.